Bla bla bla puntje puntje puntje

Ik loop in één streep naar het koffiezetapparaat en vul de kan met water. Terwijl ik de kopjes pak, de suiker bijvul en in de kast rommel op zoek naar koekjes of chocola (of -kan mij het schelen- naar allebei) vertelt Mieke dat het thuis niet lekker loopt. ‘Iedereen zit aan zijn taks,’ vertelt ze. Nou dat snap ik wel en ik ga in gedachten het rijtje af:

Haar man is een paar jaar geleden van zijn fiets gereden door een vrachtwagen, waarbij hij zijn bekken heeft gebroken. Met een langdurig genezingsproces, revalidatietraject en letselschadezaak tot gevolg. Want de vrachtwagen is doorgereden en het gezin krakte bijna doormidden door de schrik, schuld en financiële ellende daardoor. Maar ze zijn het te boven gekomen en haar man werkt inmiddels weer bijna fulltime. Met de kanttekening dat dat alles is wat hij kan. Als hij thuiskomt is hij op. Voor klussen in de tuin, onderhoud aan het huis en dat soort dingen, wordt via de letselschade advocaat hulp ingehuurd, omdat haar man dat blijvend niet meer kan. De zaak sleept zich voort en kan niet afgerond worden omdat nog steeds niet is vastgesteld hoe groot de blijvende schade is.

Haar zoon is 18 jaar, loopt stage en is alleen in het weekend thuis. Dan spreekt hij af met vrienden en zijn vriendin.
Haar dochter is 17 jaar, is behoorlijk aan het puberen, en heeft autisme. Jarenlang kreeg niet alleen dit meisje, maar ook het hele gezin, hiervoor hulp en ondersteuning van de gemeente.
En tot slot; mijn lieve vriendin Mieke. Midden in de strijd tegen borstkanker. Ze ziet er moe uit. Afgetobd.

Als we even later allebei zitten, zegt ze: ‘Ik heb gisteren voor het eerst weer een uurtje gewerkt.’ ‘Oh echt?’ zeg ik, ‘hoe ging het?’
‘Ja, goed. Het was best leuk. Weer even wat anders.’
‘Dat kan ik me voorstellen,’ zeg ik. ‘Ik wist niet dat je weer ging werken.’
‘Ja, de bedrijfsarts vindt dat het lang genoeg geduurd heeft, en wil dat ik het ga opbouwen. Ik voel het wel hoor. Maar daarom had ik ook huishoudelijke hulp gevraagd via de gemeente. Want anders wordt het wel heel erg veel allemaal.’
‘Oh, wat goed! Je hebt hulp gevraagd bij de gemeente,’ en ik schiet in de lach.
‘Eindelijk,’ lacht Mieke terug. ‘Ik weet het, dat zeiden jullie al heel lang.’

‘Jullie gezin heeft wel genoeg voor de kiezen gehad, toch? Opbouwen is prima, maar laat je niet teveel onder druk zetten hoor. Want anders stort je straks alsnog in.’
‘Ik weet het,’ zucht Mieke. ‘Ze willen dat ik volgende week iedere dag een uur kom werken.’
‘Hoe bedoel je, iedere dag? Je werkte toch maar drie dagen per week?’ vraag ik.
‘Ja, maar anders duurt het zo lang voordat ik weer aan de 24 uur ben, zeggen ze.’
‘Volgens mij mag dat helemaal niet,’ zeg ik en pak mijn telefoon. ‘Je moet toch ook nog kunnen uitrusten?’

Na even speuren op Google heb ik het al gevonden: Een zieke werknemer is niet verplicht om op andere dagen te werken dan de vaste werkdagen. Dat heeft het hof beslist. Het bericht is van 20 oktober 2021.
‘Laat ze dit gewoon lezen,’ zeg ik. ‘Wacht, ik app het gelijk even aan je door.’

‘Jeetje,’ zucht Mieke en begint te huilen. ‘Ik kan dit allemaal niet,’ snikt ze en geeft mij haar telefoon.
En dan lees ik met groeiende verbazing, woede en ontzetting de volgende e-mail:

Goedemiddag,

Zoals afgesproken zou ik even contact openen naar aanleiding van het casusoverleg afgelopen donderdag. Telefonisch kan ik u niet bereiken, vandaar dat ik het even op de mail zet voor u.
Omdat er sprake is van een huishouden van 4 volwassen personen (18 jaar of ouder) is er sprake van gebruikelijke zorg. Gebruikelijke zorg wil zeggen dat als de hulpvrager huisgenoten heeft die het huishoudelijke werk over kunnen nemen, zij verondersteld worden dit door een herverdeling van taken te doen, zodat er geen noodzaak meer bestaat hulp bij het huishouden te indiceren. Dit principe is gebaseerd op de achterliggende gedachte dat een leefeenheid in gezamenlijkheid verantwoordelijk is voor het huishoudelijke werk. Dat betekent dat indien degene die gewend is het huishoudelijke werk te doen hiertoe niet meer in staat is, andere leden van de leefeenheid verondersteld worden dit over te nemen.

Dit principe heeft een verplichtend karakter en betreft alle huisgenoten ouder dan 18 jaar. Ook studie of werkzaamheden vormen in principe geen reden om van de gebruikelijke zorg af te zien. Immers, iedereen die werkt zal naast zijn werk het huishouden moeten doen of hier eigen oplossingen voor zoeken (zoals het inhuren van particuliere hulp). Dat geldt ook voor tweeverdieners. Bij werkenden wordt geen rekening gehouden met zeer drukke werkzaamheden en (zeer) lange werkdagen. Dit houdt in dat er vanuit de WMO geen indicatie is voor hulp bij het huishouden.

Omdat u een aantal trajecten in het ziekenhuis heeft lopen en ook nog gepland heeft staan, kan het zijn dat uw zorgverzekering recht heeft op hulp bij het huishouden. Mocht de zorgverzekering geen optie zijn dan is het misschien voor uw gezin nog zinvol om contact op te nemen met een ergotherapeut, zij kunnen vaak goed meedenken over belasting en belastbaarheid binnen een gezin.
Particuliere hulp is eventueel ook nog het overwegen waard. Daarnaast was ik nog benieuwd wat voor een werk uw man doet en wie de afgelopen periode het zwaar huishoudelijk werk op zich heeft genomen?

Ik begrijp dat dit voor u geen prettig bericht is, echter dit is zoals de gebruikelijke zorg wordt ingevuld. Hopelijk heb ik u met een aantal andere tips wel wat ondersteuning kunnen bieden. Het gespreksverslag ga ik verder uitwerken en verstuur ik deze week naar u. U mag dan via de mail aangeven of u akkoord bent met dat wat er beschreven staat. U hoeft het dan niet eens te zijn met het besluit maar alleen of de informatie zoals beschreven inhoudelijk klopt.

Ik kan alleen met een akkoord van u, de aanvraag verder in behandeling nemen en afwijzen.
Mocht u bezwaar willen maken tegen het besluit dan heeft u namelijk een officiële afwijzing nodig. Hopend u voldoende te hebben geïnformeerd, met vriendelijke groet,

bla bla bla
puntje puntje puntje